Γιάννης Βίδρας: Η κόρη του διαγνώστηκε με διαβήτη 1 από 8 μηνών και τρέχει στους πιο σκληρούς αγώνες του κόσμου

Ο Γιάννης Βίδρας ξεκίνησε τον αθλητισμό ερασιτεχνικά. Τώρα τρέχει στους πιο απαιτητικούς αγώνες Ironman, προσπαθώντας να ενημερώσει και να ευαισθητοποίησει για τον διαβήτη τύπου 1.

γιάννης βίδρας

Είναι ένας μπαμπάς Ironman. Φτιαγμένος από σίδερο, τρέχει σε πρωταθλήματα και δύσκολους αγώνες προσπαθώντας να μεταδώσει το μήνυμα για τον διαβήτη τύπου 1. Τo shape.gr μίλησε μαζί του για τις δυσκολίες, την ευαισθητοποίηση και την ανεπαρκή ενημέρωση που υπάρχει για το αυτοάνοσο νόσημα.

Ο Γιάννης Βίδρας είναι στέλεχος με πάνω από 20 χρόνια εμπειρίας στον σχεδιασμό εμπορικών στρατηγικών, την ανάπτυξη και τον μετασχηματισμό. Είναι τριαθλητής με συμμετοχές σε πολλούς αγώνες Ironman και δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Με αφορμή τη διάγνωση της κόρης του με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, είναι αφοσιωμένος στην ενημέρωση του κόσμου για τον παιδικό διαβήτη, με στόχο τη δημιουργία μιας συμπεριληπτικής κοινωνίας όπου καμία ορατή ή αόρατη παιδική ασθένεια να αποτελεί εμπόδιο στα όνειρα των παιδιών. Παράλληλα, μέσα από την προσωπική ιστορία μεταμόρφωσης από υπέρβαρος σε αθλητή Ironman, έχει στόχο να κινητοποιήσει ανθρώπους να πραγματοποιήσουν τις αλλαγές που επιθυμούν στη ζωή τους, ξεπερνώντας το μοναδικό εμπόδιο, το ίδιο τους το μυαλό.

γιάννης βίδρας

Πώς πήρατε την απόφαση να συνδυάσετε τον αθλητισμό με τον ακτιβισμό;

Η απόφαση να συνδυάσω τον αθλητισμό με τον ακτιβισμό ήταν μια φυσική εξέλιξη της προσωπικής μου εμπειρίας και της επιθυμίας μου να ευαισθητοποιήσω το κοινό για τον διαβήτη τύπου 1. Όταν η κόρη μου διαγνώστηκε με διαβήτη, ανακάλυψα πόσο περιορισμένη είναι η γνώση και η ενημέρωση γύρω από αυτήν την ασθένεια. Αυτή η έλλειψη κατανόησης και η παραπληροφόρηση δημιούργησαν πολλές προκλήσεις για την οικογένειά μας.

Μέσα από τη συμμετοχή μου σε αγώνες και την ίδρυση του CravingNoBorders® στοχεύω να ευαισθητοποιήσω και να εκπαιδεύσω το κοινό για τον διαβήτη τύπου 1, να καταρρίψω τους μύθους και να προσφέρω υποστήριξη σε άλλες οικογένειες που αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις. Σκοπός μου είναι να δημιουργήσω μια κοινότητα που προασπίζει τα ίσα δικαιώματα και αποστιγματοποιεί τον διαβήτη, ενώ ταυτόχρονα εμπνέει τους ανθρώπους να ξεπερνούν τα όριά τους και να επιδιώκουν τα όνειρά τους. 

Πώς ανταποκριθήκατε σε αυτήν την πρόκληση υγείας που αντιμετώπισε η κόρη σας; Πόσο δύσκολη είναι η διαχείριση του διαβήτη τύπου 1 για τους γονείς;

Η διάγνωση του διαβήτη τύπου 1 στην κόρη μου σε τόσο νεαρή ηλικία ήταν σοκ για όλους μας, καθώς ούτε εγώ ούτε η μητέρα της είχαμε κάποιο ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη. Όμως, γρήγορα μετατρέψαμε το σοκ σε δράση, έρευνα, και ενημέρωση, αντιμετωπίζοντας την κατάσταση άμεσα με τη βοήθεια των γιατρών.

Η καθημερινή διαχείριση του διαβήτη τύπου 1 είναι μια συνεχής πρόκληση που απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και προσαρμογή. Απαιτείται προσεκτική παρακολούθηση και ρύθμιση, με τακτικές μετρήσεις γλυκόζης στο αίμα, ισορροπημένη διατροφή, χορήγηση ινσουλίνης, άσκηση, συνεχή εκπαίδευση και ψυχολογική υποστήριξη.

Η χρήση μετρητή γλυκόζης ή συστημάτων συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης (CGM) είναι αναπόσπαστο κομμάτι για την κατανόηση των επιπέδων σακχάρου και την ανάλογη προσαρμογή της θεραπείας. Μια ισορροπημένη διατροφή με σωστό υπολογισμό των υδατανθράκων συμβάλλει στη σταθεροποίηση των επιπέδων γλυκόζης, ενώ η τακτική χορήγηση ινσουλίνης, είτε μέσω ενέσεων είτε με αντλία, είναι κρίσιμη για τη σταθερότητα αυτών των επιπέδων.

Επιπλέον, η φυσική δραστηριότητα, αν και σημαντική, απαιτεί προσεκτική διαχείριση για την αποφυγή υπογλυκαιμίας και πρέπει να συνδυάζεται με σωστή διατροφή για καλύτερα αποτελέσματα. Η συνεχής εκπαίδευση για τις τελευταίες εξελίξεις στον τομέα του διαβήτη, οι νέες τεχνολογίες και θεραπείες, μαζί με την υποστήριξη από οικογένεια, φίλους και επαγγελματίες υγείας, είναι ζωτικής σημασίας για την ψυχολογική διαχείριση της κατάστασης.

Παρά τις δυσκολίες, με την κατάλληλη εκπαίδευση και υποστήριξη, τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 μπορούν να ζουν μια πλήρη, υγιή και δραστήρια ζωή.

Ποια ήταν η σχέση σας με τον διαβήτη πριν διαγνωστεί η κόρη σας;

Πίστευα ότι γνώριζα τι είναι ο διαβήτης, όμως συνειδητοποίησα ότι στην πραγματικότητα δεν είχα πλήρη κατανόηση της ασθένειας. Όπως και πολλοί άλλοι, πίστευα ότι ο διαβήτης είναι κάτι που συμβαίνει σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας - και ότι το παιδί μου σίγουρα δεν θα μπορούσε να νοσήσει. Αυτή η πεποίθηση άλλαξε ριζικά μετά τη διάγνωση.

Ξεκινώντας από τα βασικά, ήταν σαφές ότι υπήρχε έλλειψη γνώσης. Πριν τη διάγνωση της κόρης μου, δεν γνώριζα πόσο απαιτητική είναι η διαχείριση του διαβήτη τύπου 1, ειδικά σε ένα μωρό μόλις 8 μηνών, την συμπτωματολογία της νόσου, συγκεκριμένα τα βασικά συμπτώματα του διαβήτη τύπου 1 στα παιδιά, όπως η αυξημένη δίψα, η συχνή ούρηση και η ανεξήγητη απώλεια βάρους. Αυτά τα συμπτώματα αποτέλεσαν τις πρώτες ενδείξεις για να απευθυνθούμε στον γιατρό μας, και να γίνει η αρχική διάγνωση.

Eίχα ελάχιστη έως καθόλου γνώση για τις σύγχρονες μεθόδους θεραπείας, όπως οι αντλίες ινσουλίνης και τα συστήματα συνεχούς παρακολούθησης γλυκόζης (CGM). Η εκμάθηση των θεραπειών, δεδομένης της εξέλιξης της επιστήμης, είναι μια συνεχής διαδικασία που θα ακολουθούμε ως γονείς.

Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι στο οποίο θέλω να αναφερθώ, είναι οι ψυχολογικές επιπτώσεις μιας τέτοιας διάγνωσης. Δεν είχα κατανοήσει πλήρως τις ψυχολογικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει ο διαβήτης τύπου 1 σε ένα παιδί και την οικογένειά του, και πόσο πολυεπίπεδη και σημαντική είναι η διατήρηση καλής ψυχολογίας για την υγεία του ασθενούς και της οικογένειάς του.

Τέλος, πριν από τη διάγνωση της κόρης μου, δεν γνώριζα την ύπαρξη δικτύων υποστήριξης και κοινοτήτων για γονείς και παιδιά με διαβήτη τύπου 1, τα οποία αποδείχθηκαν πολύτιμα μετά τη διάγνωση. 

γιάννης βίδρας

Γιατί επιλέξατε να εστιάσετε σε άθλημα, το Ironman, που υπερβαίνει τα όρια των αθλητών;

Οι λόγοι που αποφάσισα να ασχοληθώ με τον αθλητισμό είναι πολλοί και για όλους είμαι απόλυτα ευγνώμων. Μπαίνοντας ως οικογένεια σε ένα νέο πλαίσιο καθημερινότητας, ένιωσα την ανάγκη να πάρω εγώ την πρωτοβουλία για μια αλλαγή στη ζωή μου, να κάνω κάτι που δεν είχα ξαναδοκιμάσει, να δοκιμάσω τα όριά μου – και ίσως να τα ξεπεράσω. Τον αθλητισμό τον ξεκίνησα αρχικά εντελώς ερασιτεχνικά για να χάσω βάρος. Το τρίαθλο ήρθε σταδιακά στη ζωή μου.

Όταν ξεκίνησα να κάνω έρευνα για το συγκεκριμένο άθλημα, δεν ήξερα τι ήμουν ικανός να καταφέρω. Τώρα, είμαι χαρούμενος γιατί έχω μάθει πολλά περισσότερα για τον εαυτό μου. Σίγουρα, η διάγνωση της κόρης μου με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην επιλογή του τριάθλου και ειδικά του Ironman, ώστε να το ακολουθήσω πιο συστηματικά και να αφοσιωθώ σε αυτό.

Ήθελα να λειτουργήσω ως πρότυπο για τα παιδιά μου, να τους δείξω ότι όλα είναι δυνατλα. Όταν βάζουμε έναν στόχο – ανεξάρτητα από το πόσο μακρινός, δύσκολος ή ανέφικτος μπορεί να φαίνεται στην αρχή – με πειθαρχία, θέληση και υπομονή μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Έτσι, χωρίς να το καταλάβω, μπήκα στον μαγικό κόσμο του τριάθλου, ενός αθλήματος που από τη φύση του είναι πολύ απαιτητικό, καθώς κατά τη διάρκεια του ίδιου αγώνα πρέπει να γίνεις από κολυμβητής, ποδηλάτης και στη συνέχεια δρομέας.

Από υπέρβαρος στο Ironman: Περιγράψτε μας αυτήν την εκπληκτική πορεία σας.

Όταν ξεκίνησα τον αθλητισμό, το Ironman έμοιαζε με άπιαστο όνειρο, κάτι πολύ μεγάλο για να το φανταστώ. Όσο περνούσε ο καιρός, αυτός ο στόχος άρχισε να διαφαίνεται, έστω και μακρινός και θολός. Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι στο παρελθόν, δεν είχα καμία σχέση με τον αθλητισμό. Ήμουν υπέρβαρος για πολλά χρόνια. Αποφάσισα να ξεκινήσω να αθλούμαι, αρχικά για να χάσω βάρος, καθώς είχα φτάσει σε σημείο που κουραζόμουν και δυσκολευόμουν να κάνω απλά καθημερινά πράγματα, όπως να πάω στο πάρκο με τον γιο μου ή να ανέβω μια σκάλα χωρίς να μου κοπεί η ανάσα.

Χρονολογικά, πρώτα αποφάσισα να ασχοληθώ με το τρίαθλο, ένας εσωτερικός στόχος που έθεσα στον εαυτό μου. Κάθε φορά που ξεπερνούσα ένα όριο, πετύχαινα τον επόμενο στόχο, και έτσι ήρθα πιο κοντά στην ιδέα να συμμετάσχω σε αγώνες Ironman. Μέσω του τριάθλου και ειδικά των αγώνων Ironman, έμαθα να διαχειρίζομαι καλύτερα τα απρόσμενα γεγονότα, να μη με καταβάλλουν οι δυσκολίες, να βάζω στόχους και να τους πετυχαίνω.

Συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη σχέση έχει η αθλητική μου πορεία με την προσωπική και επαγγελματική μου ζωή. Σταδιακά ανακάλυψα ότι ανέπτυσσα δεξιότητες μέσα από την προπόνηση που μπορούσα να εφαρμόσω και στην ομάδα μου αλλά και στην προσωπική μου ζωή και καθημερινότητα. Αυτή η συνειδητοποίηση με γέμισε ακόμα περισσότερο και έγινε μέρος της αγαπημένης μου ρουτίνας. 

Ποιες είναι οι δυσκολίες σε έναν τέτοιο αγώνα; Τι σας αφήνει κάθε φορά που ολοκληρώνετε αυτόν τον απαιτητικό αγώνα;

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζεις σε έναν τέτοιο αγώνα είναι πολλές, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Θα ξεκινήσω με το ψυχολογικό κομμάτι, που ίσως είναι αυτό που επηρεάζει μακροπρόθεσμα όλη την πορεία σου σε έναν τέτοιο αγώνα. Η σκέψη μας έχει τη δύναμη να ορίσει τα πάντα γύρω μας, ξεκινώντας από τον ίδιο μας τον εαυτό. Για παράδειγμα, αν μπεις σε έναν αγώνα 226 χιλιομέτρων σκεπτόμενος τον τερματισμό, είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστεί το μυαλό σου. Αν όμως σπάσεις αυτή την απόσταση σε μικρότερα κομμάτια, θέτεις πιο διαχειρίσιμους στόχους. Συγκεκριμένα, όταν μπαίνω στη θάλασσα και αρχίζω να κολυμπάω, το μόνο πράγμα που έχω στο μυαλό μου είναι η επόμενη σημαδούρα. Όταν τρέχω, κοιτάζω ένα κτίριο που θέλω να φτάσω. Ώσπου ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι έχω φτάσει στον τερματισμό. Αυτός ο τρόπος σκέψης με έχει βοηθήσει να ξεπερνάω κάθε μικρό ή μεγάλο αγώνα στη ζωή μου.

Από την άλλη πλευρά, η πίεση και η καταπόνηση στον οργανισμό και το σώμα είναι τεράστια. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκύψει κάτι απρόοπτο σε τέτοιου είδους αγώνες, όπως ένας μικροτραυματισμός, να σκάσει κάποιο λάστιχο, να χαθεί ένα παγούρι ή κυριολεκτικά να πάει κάτι λάθος. Για να μπορέσω να φτάσω στον τερματισμό, χρειάζεται να παρατηρώ τα πάντα γύρω μου και να βρίσκω γρήγορα λύσεις.

Το συναίσθημα που μου μένει κάθε φορά που τερματίζω έναν τέτοιο αγώνα, ανεξαρτήτως διάκρισης, είναι ευγνωμοσύνη στον εαυτό μου, γιατί αφιέρωσα χρόνο και χώρο από τη ζωή μου για να κάνω κάτι που με γεμίζει. Χαρά γιατί κατάφερα για άλλη μια φορά να πετύχω έναν στόχο που έθεσα και μια εσωτερική επιβεβαίωση ότι μπορώ να καταφέρω ό,τι βάζω στο μυαλό μου, ανεξαρτήτως δυσκολίας.

Το απρόοπτο πλέον δεν με πανικοβάλλει. Χάρη στον αθλητισμό, μπορώ να διαχειρίζομαι καταστάσεις που έρχονται ξαφνικά. Οποιαδήποτε αλλαγή συμβαίνει πλέον με βρίσκει έτοιμο να προσαρμοστώ.

γιάννης βίδρας

Πείτε μας λίγα λόγια το CravingNoBorders®

Τo CravingNoBorders® είναι η δική μου προσέγγιση και φιλοσοφία, μια καινοτόμα ιδέα για συνειδητή και εκούσια αλλαγή, σε έναν κόσμο όπου τα όρια κυριαρχούν σε όλο το φάσμα της καθημερινότητας. Είναι μια προσωπική μου ανάγκη για προσφορά στους άλλους. Εφόσον κατάφερα εγώ να κάνω μια τόσο ριζική αλλαγή στη ζωή μου, την καθημερινότητά μου και να ζήσω πράγματα και καταστάσεις που ποτέ δεν θα πίστευα ότι θα βιώσω, ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ αυτήν την εξελικτική εμπειρία με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Θέλω να είμαι μέρος της αλλαγής.

Μέσω του, στόχος μου είναι να εμπνεύσω και να καθοδηγήσω οποιοδήποτε άτομο που νιώθει πως θέλει να κάνει μια αλλαγή στη ζωή του, στην καθημερινότητά του ή ακόμα και στην καριέρα του. Αυτή η προσέγγιση γίνεται πράξη μέσω της διαδικασίας mentoring, συναντήσεων, brainstorming, στοχοθεσίας και πολλών άλλων διαδικασιών που αλλάζουν και διαμορφώνονται ανάλογα με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του κάθε ατόμου.

Πιστεύετε ότι η ενημέρωση στην Ελλάδα είναι ελλιπής; Τι προτείνετε για να βελτιωθεί;

Η ενημέρωση στην Ελλάδα σε σχέση με τον παιδικό σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 είναι σε μεγάλο βαθμό ακόμα ελλιπής. Παρότι ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 εμφανίζεται σε παιδική και εφηβική ηλικία, δεν υπάρχει ακόμα κάποια συγκεντρωτική προσέγγιση από την πολιτεία ή από κάποιον ιδιωτικό φορέα στον βαθμό που ιδανικά θα έπρεπε.

Το γεγονός ότι δεν υπάρχει συστηματική ενημέρωση συμβάλλει στην άγνοια, και η άγνοια οδηγεί στον φόβο, την αμφιβολία και συχνά στο χάσιμο πολύτιμου χρόνου για να βρεθεί η κατάλληλη θεραπεία για τον εκάστοτε ασθενή.

Για να βελτιωθεί η ενημέρωση σε σχέση με τη συγκεκριμένη νόσο, θεωρώ ότι χρειάζεται ένας συνδυασμός κρατικής αλλά και ιδιωτικής ενημέρωσης. Σε προσωπικό βαθμό, ως γονιός και ως άτομο με δημόσιο βήμα, νιώθω χρέος μου να είμαι μέρος της ενημέρωσης σχετικά με τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1.

Τι θα συμβουλεύατε στους γονείς που έρχονται αντιμέτωποι με το αυτοάνοσο νόσημα του διαβήτη τύπου 1; Τι πρέπει να προσέχουν;


Το μήνυμα που στέλνω στους γονείς παιδιών με διαβήτη είναι να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους, ώστε να μεγαλώσουν χωρίς ο διαβήτης να αποτελεί εμπόδιο για τα όνειρά τους. Η καθημερινότητά τους είναι σαν τη δική μας, νιώθουν φόβο, λύπη, αισιοδοξία, έκπληξη, συμπόνια, χαρά. Μπορούν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, να κάνουν σχέσεις, να δημιουργήσουν οικογένεια, να έχουν φίλους. Θα υπάρξουν σίγουρα μέρες που δεν θα είναι τόσο καλές, μέρες που το παιδί μπορεί να νιώσει περίεργα και εκεί είναι που μας χρειάζονται. Αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν πιο πειθαρχημένα και με καλύτερο αυτοέλεγχο από τους υπόλοιπους. Όλα είναι θέμα οπτικής σε αυτή τη ζωή.

Εμείς, ως γονείς αλλά και σαν κοινωνία, οφείλουμε να ευαισθητοποιούμε και να ενημερώνουμε για τον ΣΔτ1. Εστιάζοντας στη στήριξη των παιδιών και των γονιών τους, ώστε να μην ντρέπονται να μιλήσουν για τον διαβήτη στο περιβάλλον τους, να μην νιώθουν ενοχές όταν κάνουν ένεση ινσουλίνης και να μην ανησυχούν για το μέλλον τους.

Με την εμπειρία μου σαν γονιός ενός παιδιού με διαβήτη, αυτό που θα συμβούλευα είναι ότι:

Είναι απαραίτητο να παρακολουθείτε τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα του παιδιού σας συχνά για να μπορείτε να έχετε καλό έλεγχο.

Η υπογλυκαιμία (χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα) μπορεί να είναι επικίνδυνη. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας έχει πάντα μαζί του σνακ υψηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες και ότι γνωρίζει πώς να τα χρησιμοποιεί σε περίπτωση ανάγκης. Έχετε πάντα διαθέσιμο γλυκαγόνο για περιπτώσεις σοβαρής υπογλυκαιμίας. 

Ποιος είναι ο πιο συχνός μύθος που ακούτε ως γονιός παιδιού με διαβήτη;

Γενικά, οι μύθοι συνοδεύονται πάντα από άγνοια ή, ακόμα χειρότερα, από ημιμάθεια. Ως γονιός παιδιού με διαβήτη τύπου 1, ο πιο συχνός μύθος που ακούω είναι ότι ο διαβήτης τύπου 1 προκαλείται από την κατανάλωση υπερβολικής ζάχαρης. Στην πραγματικότητα, ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια αυτοάνοση πάθηση, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται και καταστρέφει τα κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη. Η αιτία του διαβήτη τύπου 1 δεν σχετίζεται με τη διατροφή ή την κατανάλωση ζάχαρης.

Άλλος μύθος είναι ότι τα παιδιά με διαβήτη τύπου 1 δεν μπορούν να ζουν μια φυσιολογική ζωή.

Με τη σωστή διαχείριση και υποστήριξη, τα παιδιά με διαβήτη τύπου 1 μπορούν να ζουν πλήρως φυσιολογικές και ενεργές ζωές, να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες, να επιτυγχάνουν ακαδημαϊκά και να ακολουθούν τα όνειρά τους.

Το χειρότερο που έχω ακούσει είναι ότι ο διαβήτης τύπου 1 είναι μεταδοτικός.
Ο διαβήτης τύπου 1 δεν είναι μεταδοτικός. Είναι μια αυτοάνοση πάθηση και δεν μπορεί να μεταδοθεί από άτομο σε άτομο. 

Τι μήνυμα θα θέλατε να ακουστεί σχετικά με τον διαβήτη;

Η ζωή ενός ατόμου δεν τελειώνει μετά από τη διάγνωση του διαβήτη. Η διάγνωση απλώς διαμορφώνει μια διαφορετική καθημερινότητα. Όλοι μαζί, πρέπει να συμβάλλουμε στην απενοχοποίηση του διαβήτη και στη δημιουργία μιας διαφορετικής κουλτούρας, που υπερασπίζεται τα ίσα δικαιώματα στη ζωή.

Είναι σημαντικό να συνεχίζουμε την εκπαίδευση και την ενημέρωση σχετικά με τον διαβήτη τύπου 1. Η γνώση και η κατανόηση μπορούν να μειώσουν τον φόβο και να βελτιώσουν τη διαχείριση της ασθένειας.

Η ευαισθητοποίηση της κοινότητας και η εκπαίδευση των φίλων, των δασκάλων και των προπονητών για τον διαβήτη τύπου 1 μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του στίγματος και στην ενίσχυση της υποστήριξης προς τα παιδιά.

Βλέποντας την τεράστια αλλαγή στη ζωή σας τα τελευταία δέκα χρόνια, τι θα λέγατε στον νεότερο εαυτό σας;

Aν μπορούσα σήμερα να μιλήσω με τον νεότερο εαυτό μου, θα του έλεγα ότι η ζωή επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις και πως θα χρειαστεί να αναπτύξω δεξιότητες και νοοτροπίες που θα με καθορίσουν τόσο ως γονιό όσο και ως επαγγελματία.

Θα του έλεγα να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη ενσυναίσθησης, δηλαδή στην ικανότητα να κατανοεί και να νιώθει τα συναισθήματα των άλλων, καθώς αυτή είναι θεμελιώδης για την οικοδόμηση υγιών σχέσεων και για την κατανόηση των αναγκών των ανθρώπων γύρω του.

Επίσης, θα του έλεγα να καλλιεργήσει μια θετική νοοτροπία. Μια θετική στάση μπορεί να κάνει τη διαφορά σε κάθε πρόκληση που αντιμετωπίζει. Η αισιοδοξία και η θετική σκέψη μπορούν να τον βοηθήσουν να δει τις ευκαιρίες ακόμα και μέσα στις δυσκολίες.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr

Read Next

MORE FROM

Διατροφή

Δεικτης μαζας σωματος

Συμπλήρωσε τα παραπάνω πεδία

i

Ποσο νερο πρεπει να πινω

Συμπλήρωσε τα παραπάνω πεδία

i

Θερμιδες που καιω στο τρεξιμο

Συμπλήρωσε τα παραπάνω πεδία

i