istock
Ομολογώ ότι αυτές τις δύσκολες μέρες αποφεύγω να το παρακάνω με την τηλεόραση και τα ρεπορτάζ για το δυστύχημα στα Τέμπη. Ακόμη όμως και αυτή η ελεγχόμενη επαφή είναι αρκετή για να πυροδοτήσει μέσα μου έντονα συναισθήματα, όπως ένα ανεξέλεγκτο κλάμα όταν είδα το post "στείλε μου όταν φτάσεις" στο Instagram, μια φράση που όλοι οι γονείς λέμε ξανά και ξανά στα παιδιά μας.
Δεν μπορώ να διανοηθώ πώς νιώθουν αυτοί οι γονείς που έχασαν τα παιδιά τους… Τα λόγια είναι φτωχά και αυτές τις μέρες νομίζω πως όσο περισσότερα λέμε τόσο περισσότερο φλυαρούμε σε μια στιγμή που επικρατεί μέσα μας μια εκκωφαντική ησυχία.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, συνομιλώντας με μια φίλη μου και συνάδελφο δημοσιογράφο της εξομολογήθηκα ότι προσπαθώ να κρατάω απόσταση από αυτές τις τόσο συγκλονιστικές ειδήσεις. Της εξήγησα ότι αυτή η "αποστασιοποίηση" είναι για μένα μια κίνηση αυτοφροντίδας για να μην πέσω σε κατάθλιψη και σε μια έλικα δυστυχίας και φόβου για το αύριο. Η φίλη μου αντέτεινε ότι η αυτοφροντίδα είναι μια "καραμέλα" στην οποία δεν πιστεύει. "Μα πώς θα φροντίσεις την οικογένειά σου αν δεν είσαι εσύ πρώτα καλά;" τη ρώτησα, αφού η φράση αυτή είναι ένα από τα μότο που έχω στη ζωή μου. Η απάντηση της φίλης μου με κλόνισε. "Εγώ καλά είμαι και μακάρι να μπορώ να φροντίζω κι άλλους πέρα από την οικογένειά μου, αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μου".
Διαβάστε Επίσης
Πώς αντιμετωπίζουμε ένα τόσο μεγάλο και συλλογικό τραύμα
Αναμφίβολα αυτό που ζούμε όλοι μετά την τραγωδία στα Τέμπη, με προσωπικές ιστορίες που μας συγκλονίζουν, είναι ένα συλλογικό τραύμα. Είναι αυτοφροντίδα το να "κλείνουμε τα αφτιά και τα μάτια" σε αυτά που μας τρομοκρατούν, που μας φέρνουν στη θέση των ανθρώπων που πρωταγωνιστούν στο δράμα, που μας ξυπνούν το φόβο του θανάτου; Ή μήπως είναι εγωισμός, είναι μια διαδικασία που δεν μας αφήνει να νιώσουμε ενσυναίσθηση και πόνο για τον πόνο των συνανθρώπων μας; Μήπως είναι μια διαδικασία που ως τρόπος αντιμετώπισης μας κάνει λιγότερο καλούς ανθρώπους;
Με αυτές τις σκέψεις και υποθέτοντας ότι πολλοί από εμάς παλεύουμε αυτές τις μέρες με δύσκολα συναισθήματα, ζήτησα από τη Γεωργία Χριστίνα Κανελλοπούλου, η οποία είναι ψυχολόγος και Συστημική Σύμβουλος (thepsytrap.gr) και συνεργάτιδα του Shape να μας βοηθήσει με κάποια σχόλια.
Ποιος είναι ο ορισμός και ο ρόλος της αυτοφροντίδας
"Αυτοφροντίδα σημαίνει να επιλέγω συνειδητά τρόπους, συμπεριφορές, αλλά και στάσεις ζωής που με βοηθούν να νιώθω πιο υγιής τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Ο ρόλος της είναι πολύτιμος και απαραίτητος και για τις σχέσεις μας καθώς όντως αν νιώθουμε πως έχουμε αυτοφροντιστεί είναι πολύ πιθανό να έχουμε δύναμη να φροντίσουμε και τους άλλους. Το πως θα επιλέξει ο καθένας την αυτοφροντίδα του αφορά την εκάστοτε ατομική ανάγκη, τους πόρους που έχει καθώς και διάθεση. Αυτοφροντίδα με λίγα λόγια είναι ό,τι ηρεμεί το μέσα μας" σχολιάζει η ψυχολόγος.
Τα tips της ψυχολόγου για να αντιμετωπίσουμε τα έντονα συναισθήματά
Το συλλογικό πένθος φέρει συναισθήματα που συναντάμε ακριβώς σε ένα πιο μεμονωμένο όπως μία προσωπική μας απώλεια, και αυτά τα συναισθήματα είναι θυμός, φόβος, οργή, ενοχή, αγανάκτηση, απόγνωση, θλίψη. Όλα σε πολύ και σε έντονο βαθμό.
Τις ημέρες αυτές που διανύουμε είναι σημαντικό να έρθουμε σε επαφή με τα συναισθήματά μας, να τα εκφράσουμε, αλλά και να τα ηρεμήσουμε. Και μέσα στο αγκάλιασμα αυτών των συναισθημάτων μπορεί να υπάρξει και η λέξη αυτοφροντίδα. Κάποιοι "δρόμοι" που θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε είναι οι εξής:
- Να γνωρίζουμε πότε η προσωπική μας έκθεση σε εικόνες και ερεθίσματα του τραγικού συμβάντος, μπορεί να μας βλάψει, να μας αποσυντονίσει. Βέβαια και η πλήρης έλλειψη πληροφόρησης μπορεί να πετύχει το ίδιο, αφήνοντας την φαντασία μας να πάει σε αρνητικά μονοπάτια. Καλό είναι να ενημερωθούμε όποτε το επιθυμούμε και από ασφαλείς πηγές ενημέρωσης των ΜΜΕ.
- Να θυμόμαστε πως αυτό το κοινό βίωμα του συλλογικού πένθους ο καθένας μας το βιώνει διαφορετικά. Άλλος φοβάται, άλλος είναι θυμωμένος, άλλος παραμένει σιωπηλός και άλλος κλαίει με οδύνη. Όλα έχουν την θέση τους και είναι σημαντικό να εκφραστούν.
- Μετατρέπουμε το συλλογικό πένθος σε συλλογικό μοίρασμα, αλληλεγγύη και καλοσύνη. Τα έντονα συναισθήματα είναι παρόντα στους περισσότερους τη δεδομένη στιγμή. Είναι παράλληλα παρόν η ανάγκη να φερθούμε με συμπόνια, καλοσύνη, να βοηθήσουμε, να μοιραστούμε να αλληλοεπιδράσουμε. Μοιράσου με έναν φίλο σου τους φόβους σου, μείνετε ακόμα αγκαλιασμένοι παρέα στην σιωπή.
- Αναγνώρισε πως η ανάγκη για απομόνωση είναι και αυτή αυτοφροντίδα, για να επεξεργαστείς μέσα στην σιωπή όσα συναισθήματα σου έχουν προκληθεί αυτές τις μέρες. Δεν χρειάζεται για δημοσιεύσεις κάτι για να αισθανθείς λιγότερη ενοχή, δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος να αντιδράσεις.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
