Εάν το Shape είχε πρόσωπο, αυτό θα μπορούσε να είναι η Ελένη Πετρουλάκη, μια γυναίκα με την οποία το περιοδικό μας έχει κοινό DNA και στόχους. Γι’ αυτό και ήταν η αυτονόητη επιλογή μας για το 200ο τεύχος Shape, ένα ξεχωριστό και επετειακό τεύχος.
Ελένη, έχουμε κάνει αρκετά εξώφυλλα μαζί, αλλά για εμάς το συγκεκριμένο, στα 200 τεύχη του Shape, μέσα σε μια περίοδο γεμάτη προκλήσεις και δυσκολίες, είναι σημαντικό. Νιώθεις κι εσύ ότι ζούμε ως άνθρωποι και κοινωνία αλλαγές που θα μας οδηγήσουν κάπου αλλού – ελπίζω κάπου καλύτερα;
Πιστεύω πάντα στο καλύτερο, είμαι θετικός άνθρωπος, θέλω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και να μην απογοητεύομαι, γιατί η απογοήτευση είναι ένα χαρακτηριστικό που διακρίνω γύρω μου τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που διανύουμε. Είμαι από τους ανθρώπους που θέλουν να δίνουν το ερέθισμα και να κινητοποιούν τον κόσμο ώστε να έχει μια ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά.
Μεγαλώνετε με τον σύζυγό σου Ίλια Ίβιτς τέσσερις κόρες. Τι θέλεις, τι θέλετε να μεταλαμπαδεύσετε στα παιδιά σου ως βασικές αξίες για τον εαυτό τους, τις σχέσεις και τη ζωή τους;
Πάνω απ’ όλα, να είναι σωστοί άνθρωποι, να σέβονται τον εαυτό τους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα, πέρα από την επαγγελματική αποκατάσταση, η οποία είναι στην ουσία συνέχεια όλων αυτών. Θα ήθελα να έχουν αρχές και αξίες, να σέβονται τον συνάνθρωπό τους και τον εαυτό τους, να ακολουθήσουν αυτό που πραγματικά τους αρέσει και να είναι καλές σ’ αυτό για να μπορούν να αποδώσουν και να είναι ευτυχισμένες. Ωστόσο ως γονιός πολλές φορές σκέφτομαι αν κάνω σωστά που μεγαλώνω έτσι τα παιδιά μου. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου όλοι κοιτάζουν το συμφέρον τους και πώς να υπονομεύουν τον διπλανό τους. Δεν ξέρω αν κάνω σωστά, Ελένη. Αναρωτιέμαι καμιά φορά μήπως μεγαλώνω ένα μελλοντικό θύμα, όπως υπήρξα κι εγώ θύμα κάποιων καταστάσεων, ερχόμενη από ένα χωριό της Κρήτης με άλλες αξίες και άλλα πιστεύω. Με μια γιαγιά που με μεγάλωσε με αγάπη και με σεβασμό προς τον άνθρωπο. Πέρασα ένα σωρό καταστάσεις για να καταλάβω ότι ο κόσμος δε σκέφτεται όπως εγώ.
Τελικά, όμως, δε σου βγήκε σε καλό όλο αυτό; Δε νιώθεις ότι είσαι ένας καλός άνθρωπος;
Κοιμάμαι τα βράδια. Έχω τη συνείδησή μου καθαρή, δεν έχω φερθεί άσχημα σε κανέναν. Βοηθάω τον κόσμο όσο και όπως μπορώ. Αν και με έχουν εκμεταλλευτεί και μου έχουν συμβεί διάφορα στην πορεία, τα έχω δει ως μαθήματα, τους ανθρώπους που με έβλαψαν ως δασκάλους και συνεχίζω και βλέπω μπροστά
Πάμε σε ένα άλλο θέμα, Ελένη! Δε διστάζεις να μιλάς ανοιχτά για την ηλικία σου και την εμμηνόπαυση. Σε θαυμάζω γι’ αυτό, γιατί έτσι αποτελείς μια πολύ θετική επιρροή για όλες εμάς τις γυναίκες που μεγαλώνουμε. Όταν μίλησες για την εμμηνόπαυση, δεν ένιωσες ένα "κράτημα"; Δε φοβήθηκες ότι θα πουν πως η Πετρουλάκη μεγάλωσε και "πάλιωσε";
Γενικά, δεν έχει να κάνει μόνο με το κομμάτι της εμμηνόπαυσης, αλλά και με την ωρίμανση του ανθρώπου και του μυαλού. Έχει να κάνει με τον τρόπο που σκεφτόμαστε, με τα στερεότυπα που υπάρχουν στην Ελλάδα, όπως, για παράδειγμα, με την εξωσωματική, που ήταν ταμπού μέχρι πριν από μερικά χρόνια. Όταν μια γυναίκα κατέφευγε στην εξωσωματική γονιμοποίηση, ήταν κάτι που δεν έπρεπε να το πει δημόσια, σχεδόν να ντρέπεται γι’ αυτό. Το ίδιο συμβαίνει και με την εμμηνόπαυση. Εγώ τα έχω αντιμετωπίσει και τα δύο και, όσον αφορά την εμμηνόπαυση, θα σου πω ότι η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός. Σε κάθε ηλικία μπορούμε να είμαστε καλά με τον εαυτό μας, να περνάμε όμορφα. Αρκεί να δεχτούμε ότι είναι άλλα τα δεδομένα τώρα, άλλα στα είκοσι, άλλα στα τριάντα, στα σαράντα. Προσωπικά είδα την εμμηνόπαυση ως μια καθαρά φυσιολογική διαδικασία. Μου αρέσει να μεγαλώνω όμορφα, να έχω ενέργεια, ευεξία, να μπορώ να κάνω πράγματα που έκανα στο παρελθόν. Αυτό είναι για μένα η επιτυχία, δεν είναι μόνο να έχεις μια σχετικά καλή εμφάνιση που να μπορείς να διατηρήσεις στο πέρασμα του χρόνου. Είναι όλη η ενέργεια που έχω ως άνθρωπος. Δε στέκομαι στο να έχω μια ρυτίδα παραπάνω και να προσπαθώ να γίνω κάτι άλλο. Δε μου αρέσουν τα ακραία πράγματα, έτσι κι αλλιώς. Θέλω να διατηρούμαι καλά για την ηλικία μου, να έχω ενέργεια, να μπορώ ακόμη να διδάσκω –πολύ σημαντικό για μένα–, να εκτελώ τις ασκήσεις μου.
Είναι εύκολο όλο αυτό;
Όχι, δεν είναι εύκολο, απαιτεί καθημερινή εξάσκηση. Έχω μάθει να ακούω το σώμα μου. Αν καταλάβω ότι είμαι πολύ κουρασμένη, θα κάνω κάποιες διατάσεις, όχι κάτι ιδιαίτερο και όταν θα νιώσω καλά, θα κάνω τη γυμναστική που με ευχαριστεί. Δεν πιέζω το σώμα μου παραπάνω από αυτό που μπορεί τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Βρες ολόκληρη της συνέντευξή της στο Shape Δεκεμβρίου που κυκλοφορεί!
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
