iStock
Συνεργάστηκε ο Ανδρέας Καπονικολός, ψυχίατρος
Νιώθεις πως τα παίρνουν "όλοι" γύρω σου; Ας μιλήσουμε ανοιχτά για το τι μπορεί να οδηγήσει κάποιον στα αντικαταθλιπτικά, αν είναι η (μόνη) λύση στις δυσκολίες της καθημερινότητας, αλλά και για κάποιες πρακτικές πληροφορίες που θα πρέπει να γνωρίζουμε.
Είναι τόσο απαραίτητα τα αντικαταθλιπτικά σήμερα;
Από καιρού εις καιρόν μαθαίνουμε για κάποιο καινούριο αντικαταθλιπτικό χάπι που κάνει "θαύματα" και είναι κάτι σαν το "χάπι της ευτυχίας". Στις παρέες και στη δουλειά συζητάμε ανοιχτά για το ποια είναι τα πιο αποτελεσματικά και το πώς μας έχουν βοηθήσει σε δύσκολες στιγμές της ζωής μας. Είναι, τελικά, τα αντικαταθλιπτικά σήμερα τόσο απαραίτητα που έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας; Μπορεί κάποιος που ζει στον "πραγματικό" κόσμο, με όλες τις δυσκολίες που γνωρίζουμε, να τα αποφύγει ή είναι μονόδρομος;
Μια δύσκολη καθημερινότητα
Πόσο εύκολο είναι να αναπτύξουμε θεωρίες για τη σωστή διαχείριση των προβλημάτων της καθημερινότητας! Όταν όμως η πεζή πραγματικότητα μας χτυπά την πόρτα, τα προβλήματα είναι απτά και γίνεται πιο δύσκολο να τα αντιμετωπίσουμε με αισιοδοξία. "Όταν ο αγώνας για την επιβίωση ξεκινά νωρίς το πρωί και το βράδυ ο καθένας καταλήγει στο σπίτι μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, είναι δύσκολο να έχει το κουράγιο να αγκαλιάσει τον άλλο, να τον ακούσει. Αυτό συμβαίνει γιατί όλοι είναι υπερφορτωμένοι και θέλουν να αποφορτιστούν από το δικό τους καημό.
Έτσι, η συμβίωση συχνά καταλήγει σε απογοήτευση, γκρίνια και καβγάδες. Το νευρικό σύστημα προσπαθεί φιλότιμα να τα βγάλει πέρα, αλλά η φθορά μέσα στο χρόνο το νικά. "Πρόκειται για τη φθορά της κούρασης, της απογοήτευσης, της ματαίωσης, όπως λέμε με όρους ψυχιατρικής. Αν δεν προλάβει ο καθένας να το συνειδητοποιήσει έγκαιρα και να ζητήσει βοήθεια για να διαχειριστεί αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, τότε από ένα σημείο και πέρα τα αντικαταθλιπτικά θα είναι απαραίτητα για ένα χρονικό διάστημα με σκοπό να ενδυναμώσουν και να ξανανιώσουν λειτουργικά το άτομο. Αν όμως κάποιος δεν κάνει αλλαγές στον τρόπο ζωής, σκέψης και διαχείρισης του εαυτού του, τότε τα αντικαταθλιπτικά ίσως είναι μόνιμος συνοδός της ζωής του" τονίζει ο Ανδρέας Καπονικολός, ψυχίατρος.
Θυμήσου...
Τα αντικαταθλιπτικά δε θα μας λύσουν τα προβλήματα, θα μας δώσουν όμως την απαραίτητη ηρεμία και δύναμη για να κάνουμε ψυχοθεραπεία, να εξελιχθούμε και να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε καλύτερα τα προβλήματα αυτά.
Μπορείς να προλάβεις την κατάθλιψη;
Κατ’ αρχάς, η καλύτερη θεραπεία για την κατάθλιψη είναι η πρόληψη. Ένας τρόπος για να αποφύγει κανείς τη χρήση αντικαταθλιπτικών και κυρίως την κατάθλιψη είναι να ανοίξει ένα δίαυλο επικοινωνίας με κάποιον ειδικό. Να μιλήσει μαζί του όποτε στην πορεία της ζωής του το έχει ανάγκη, όταν νιώθει ότι έχει αφήσει πίσω του πράγματα που του αρέσουν, έχει παραμελήσει τη δημιουργία χαράς και πως το μόνο που κάνει είναι να "τρέχει" πίσω από τις υποχρεώσεις, που πολλές φορές δημιουργούμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. "Αν μιλήσεις έγκαιρα γι’ αυτά που σε απασχολούν, τις δυσκολίες και τους προβληματισμούς σου, αν αποφύγεις να παγιδέψεις τον εαυτό σου σε αδιέξοδα, τότε, ναι, είναι πολύ εφικτό να μπορείς να χειριστείς τις αναπόφευκτες δυσκολίες στη ζωή χωρίς τη βοήθεια φαρμάκων" επισημαίνει ο Ανδρέας Καπονικολός.
Πότε να ζητήσεις βοήθεια
Οποιαδήποτε στιγμή είναι "η κατάλληλη στιγμή" για να ζητηθεί βοήθεια. Αν αφιερώνεις λίγο χρόνο για να "ακούς" τον εαυτό σου, το σώμα και το μυαλό σου, τότε θα σου είναι πιο εύκολο να ζητήσεις σε μια δύσκολη φάση της ζωής σου τη βοήθεια του ειδικού. Οι άνθρωποι που συνήθως φτάνουν πολύ αργά στον ειδικό, όταν έχει ήδη ξεκινήσει η κατάθλιψη και η "ψυχολογική κακοποίηση" του εαυτού τους, είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν να τα βγάζουν πάντα πέρα μόνοι τους, ότι δε χρειάζονται βοήθεια και καθοδήγηση.
Γιατί η κατάθλιψη είναι τόσο συχνή;
Η αλήθεια είναι ότι οι καθημερινές συνθήκες ζωής στις μεγάλες πόλεις, εκεί όπου ζούμε οι περισσότεροι, έχουν γίνει απάνθρωπες. Οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινότητας, με πολλούς παράγοντες που ασκούν "πίεση" επάνω μας, τόσο οργανικά (μόλυνση του περιβάλλοντος, θόρυβος κ.λπ.) όσο πνευματικά (υπερπληροφόρηση, συνεχείς εξελίξεις που δεν προλαβαίνουν να αφομοιωθούν) και ψυχολογικά (καλλιέργεια φιλοδοξιών και καταναλωτικών αξιών-στόχων, κοινωνική απομόνωση, έλλειψη ομάδας προστασίας-υποστήριξης, όπως ήταν παλιά η εκτεταμένη οικογένεια, η γειτονιά, η μικρή κοινωνία του χωριού) μας οδηγούν σε μια ζωή στερημένη συναισθηματικά. "Πράγματι", επισημαίνει ο Ανδρέας Καπονικολός, "η μεγάλη συνεχής πίεση πάνω στο νευρικό σύστημα οδηγεί σε "κόπωση” λόγω της υπερλειτουργίας και έλλειψη ενδυνάμωσης λόγω της συναισθηματικής απομόνωσης".
Διάβασε επίσης: Αντικαταθλιπτικά χάπια: 8 ερωτήσεις και απαντήσεις
Διάβασε επίσης: "Μήπως έχω κατάθλιψη;" Ξέρεις πόσοι νέοι αναρωτιούνται το ίδιο κάθε μέρα;
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
